රස්සාව කරන්නෙ ගෙදරින් ටිකක් ඈත නිසා ගෙදර යන්නෙ සති අන්තෙට විතරයි. සඳුදා උදේම කෝච්චියෙන් කොළඹ ගිහින් සිකුරාදා හවස කෝච්චියෙන් ගෙදර යන එක දැන් සාමාන්‍ය දෙයක් වෙලායි තියෙන්නෙ. කෝච්චියෙන් බැහැලා තාත්තාගෙත් එක්ක ගෙදරට ලංවෙද්දි පොඩිඋන් දෙන්නා උඩ පැන පැන නටන විදිය දකිද්දි දැනෙන හැඟීම කියාගන්න වචන නෑ. පස්සෙ පස්සෙ පොඩිඋන් දෙන්නා ස්ටේෂන්එකට එන්න පටන් ගත්තා තාත්තා එක්ක.
පහුගිය සති අන්තය මට ගෙදර යන්න බැරි වුනා රාජකාරි ස්ථානෙ පුහුණුවකට සහභාගි වෙන්න සිදුවුනු නිසා. ඉතින් බදාදා විතර කෝල් එකක් අරන් පොඩි අයට කීවා මේ සිකුරාදා එන්න වෙන්නෙ නෑ කියලා. ඒ වුනාට එයාලාට ඒක තේරුණේ නැති බව මට හිතුනා.
මේ සතියෙ දවසක දරුවන්ට කෝල් එකක් ගත්තම පුතා ඇහුවා "තාත්ති කොහෙද තාත්ති ඉන්නෙ?" කියලා. මම කීවා "බෝඩිමේනෙ ඉන්නෙ" කියලා. ඒගමන පුතා කියනවා " අපි එන්නම් ඔයා බලන්න" කියලා. දුව කියනවා "තාත්තිව එක්කන් එන්න අපි එන්නම්" කියලා.
ආයෙ දවසක් වීඩියෝ කෝල් එකක් ගත්තම ආන්සර් කරලා ෆෝන් එක උස්සන් හිනාවෙවී ගේ ඇතුලෙ එහාට මෙහාට දුවනවා.
අද උදේ වයිෆ් කියනවා "දුව මේ දවස් ටිකේම අවුලෙන් හිටියෙ" කියලා.
කාලයක සිට අපේ රටේ මිනිස් ජාවාරම ජයටම සිදුවන බව සැබෑය. මහ මුහුද තරණය කර බෝට්‌ටුවලින් ඉතාලියට, ඕස්‌ටේ්‍රලියාවට මිනිස්සු පැටවීමත්, සම්මත ජාත්‍යන්තර නීති සියල්ල කඩ කරමින් ගුවන් මගින් අනාථයන් ලෙස ඉතාලියට, ජපානයට මිනිස්සු ඇතුළු කිරීම වැනි අශිෂ්ට අතීතයක්‌ අපට ඇත. රටේ නීති විරෝධී ක්‍රියාවලට සම්බන්ධ පාතාල ආධාරකරුවන්, මිනීමරුවන්, කුඩුකාරයින්, මේ මිනිස් ජාවාරම්කරුවන්ගේ පිහිටෙන් ඉතාලියට, ජාපානයට පැන නිදහසේ ජීවත් වන බව ද නොරහසකි. එමෙන්ම විරැකියාවෙන් පෙළන දුප්පත් තරුණ තරුණියන් ජීවිත පරදුවට තබා මේ අවදානම් ගමන තෝරා ගන්නා බවද සැබෑය. එසේ මහ මුහුද තරණය කර බෝට්‌ටුවලින් ඉතාලියට, ඕස්‌ටේ්‍රලියාවට යන්න ගිය පුද්ගලයන් මෙරට නාවික හමුදා අත්අඩංගුවට පත් වූ අවස්‌ථා ද එමටය. වෙනත් රටවල ආරක්‍ෂක නිලධාරීන්ගේ අත්අඩංගුවට පත්ව සිරගත වූ ලාංකිකයන් ගැන ද අපි අසා ඇත්තෙමු. හොරෙන් පිටරටවලට ඇතුළුවීමට ගොස් අත්අඩංගුවට පත්ව අදටත් හිරගෙවල්වල තපින අය ද සිටිති. දැන් අප මේ මිනිස් ජාවාරම ගැන අවධානය යොමු කළේ ඕස්‌ටේ්‍රලියාවට ඇතුළුවීමට ගොස් අත්අඩංගුවට පත් සරණාගත බෝට්‌ටුවක්‌ ගැන කියන්නට නොවේ. මුහුදු මාර්ග ඔස්සේ මෙරටින් ඉතාලියට ඇතුළුවීමට ගිය පළමු බෝට්‌ටුව ගැන කියන්නටය. ඒ කතාව අපට කියන්නේ එම බෝට්‌ටුව පදවාගෙන ගිය රියෑදුරාමය. ඔහු සුජිත් සමන්තය. ඔහු අදට වසර විසි දෙකකට පෙර නීති විරෝධී ලෙස ගුවන් මගින් ඉතාලියට ඇතුළුවීමට ගොස් රුමේනියා සිරකඳවුරේ සිරගත වූවකුද වන්නේය. දැන් ඔහු ඒ බිහිසුණු ගමන් වාර දෙක ගැනම අපට කියන්නේය. මෙතැන් සිට පෙළගැසෙන්නේ සුජිත්ගේ කතාවය.
ගමනට දෙලක්ෂ විසිදහයි. දවස් අටකින් අපිව ඉතාලියට ඇතුළු කරනවා කිව්වා. ඇත්තටම ඒ කාලේ දවස් හත අටෙන් ඉතාලියට ඇතුළු කරනවා. දෙපාරක්‌ හිතුවේ නෑ... ඉඩම සීයට හතේ පොලියට උකස්‌ කරලා මදි පාඩුවට රත්තරං බඩු ටිකත් බැංකුවට තියලා දෙලක්ෂ පනස්‌ දහක් හොයාගෙන සල්ලි බැන්දා. 1992 අගෝස්‌තු 27 වැනිදා බදාදා මගෙන් පාස්‌පොට්‌ එක ඉල්ලගෙන ගියා. බ්‍රහස්‌පතින්ද අපි සිංගප්පූරුවටත් ගියා. මමත් එක්ක අට දෙනෙක් හිටියා. අපි අට දෙනා අතට ඩොලර් පන්දාහ ගානේ දුන්නා. සිංගප්පූරුවේ දවස් අටක්‌ හිටියා. එතැනින් මැලේසියාවට ගියා. එහේ පැය අටක්‌ ඉඳලා ආපහු මොස්‌කව්වලට ගියා. එතැනට වෙනකම් ආවේ ගුවන් යානාවලින්. එහේ හෝටලයක දවස් හතරක් හිටියා. එහේදී හොඳට ඇවිද්දා. විනෝද වුණා.
එහෙම ගිහින් මොල්ඩෝවේ බෝඩරයට මෙහෙන් කොච්චියෙන් බැහැලා අපේ ඒජන්ට්‌ අපිව රුසියන්කාරයකුට භාර දුන්නා. මිනිහා කිව්වා 'පිටිපස්‌සෙන් වරෙල්ලා... හැබැයි ළඟට එන්න එපා... කතා කරන්න එපා...' කියලා. එහෙම කියලා මිනිහා වේගයෙන් යනවා. අපිත් මිනිහාව එළවගෙන පිටිපස්‌සෙන් යනවා. ගෙවල් අස්සෙන්... එළවළු වතුවලින් පැන පැන කිලෝ මීටර් හතක්‌ විතර ගියා. පසු කරපු හැම ගෙයක්‌ම පිදුරු, ඉලුක්‌ සෙවිලි කරපු කටු මැටි පුංචි ගෙවල්. අපි ගෙවල් පේලියක්‌ අස්‌සේ නතර වුණා. එතැනට ලොකු බස් එකක් ආවා. ඒ බස් එකේ තවත් හැට තුනක් හිටියා. අපි දහ හතර දෙනක්‌ එක්ක සේරම හැත්තෑ හතක්‌ හිටියා. බස් එක ඇතුළෙ ඉන්දියාවේ, පාකිස්‌තානයේ අයත් හිටියා. අපිව බස් එකට දැම්මේ පාන්දර... රෑ දහය එකොළහ වෙනකම් බස් එක එක දිගට ගියා. එතැනින් අපිව මාරු කළා ලොකු ටිපර් එකකට. ලොරි ඇතුළට දාලා ගස්‌වල පරඬැල් කොළ අතුවලින් ලොරිය වැහුවා. කැලෑව අස්‌සේ පාරවල් හදාගෙන කඳු මුදුන්, පල්ලම්වලින් ටිපර් එක යනවා... ඔන්න පෙරළෙයි... මෙන්න පෙරළෙයි කියලා හිතුණා. බස් එක ඇතුළේ තවත් රුසියන්කාරයෝ හතර දෙනෙක් හිටියා. උන් හරියට යක්‌කු වගෙයි. කැලෑව මැද ටිපර් එකෙන් අපිව බැස්‌සුවා. එතැන ඉඳල ගමන පයින්. වැඩි ශබ්දයට ඇවිදින්නත් බෑ. 'චරස්‌' ගලා කොළ පෑගුණත් කකුළට පොලු පාරක් වදිනවා. අපේ පස්‌සෙන් දෙන්නෙක්‌ එනවා... ඉස්‌සරහින් තව දෙන්නෙක්‌ යනවා.